Gezen Kurt Aç Kalmaz

“Gerçek mutluluk, zekânızı ve yeteneklerinizi kullanarak başardığınız işlerde gizlidir.” Demiş Honda markasının yaratıcısı Soichiro Honda. Kendisi 85 yıllık hayatında gördüğü onca olumsuzluğa, Dünya haritasını silbaştan çizen bir savaşa, kıtlığa ve fabrikasını defalarca yakıp yıkan afetlere rağmen idealinden asla vazgeçmeyerek arkasında bir dünya devi bırakmıştır.

“İnsan için meşguliyetten daha iyi bir tedavi yoktur.” Diyen ise bir simyacı, kimyager, hekim ve aynı zamanda bir filozof olan Râzî’dir. Yaklaşık 60 yıllık yaşamına bilimin neredeyse her dalını sığdırmış, 200’den fazla makale yayınlamış, pediatrinin babası kabul edilen, göz bilimlerinde bir otorite ve aynı zamanda bir müzisyendir.

Yukarıda alıntılarını yaptığım iki değerli bilim insanı ve girişimci birbirlerinden çok farklı coğrafyalarda yaşamış ve çok başka alanlarda çalışmıştır. Hatta birbirleri arasında bin yıldan da fazla bir süre vardır. Öyle farklı yaşantılar sürmüşlerdir ki birisi elektrikten, sanayiden, endüstriden bihaber tıp eğitimi almışken diğeri içten yanmalı motorlar üzerine uzmanlaşmıştır. Bu yazımın konusu ise birbirlerinden çok farklı yaşamlar sürmelerine rağmen arkalarında bıraktığı başarıyı borçlu oldukları değer: üretmek

İnsanın hayatında belirli evreleri vardır. Çocukluğundan itibaren sürekli yeni bir şey öğrenir ve her geçen gün bu dağarcığını genişletir, belirli bir olgunluğa eriştiğinde ise tıpkı bir ağaç gibi kendi meyvelerini verir. Bu bize özgü bir şey değil, üzerinde yaşadığımız toprağın, bir parçası olduğumuz doğanın işleyen bir çarkı, hayatın bir gerekliliğidir. İnsan da içinde yaşadığı toplumdan aldıklarını zamanı geldiğinde topluma geri kazandıracaktır. Bu da ancak insanın sürekli gelişime açık olmasıyla, öğrenme açlığıyla ve bitmek bilmeyen merak duygusuyla var olacaktır. Aynı zamanda insan doğası gereği Dünya’da kendisinden sonra kalacak bir eser bırakmak, bir şeyler üretmek ister. Zaman zaman girilen buhran dönemleri ve stres de bu sürecin bir tamamlayıcısıdır. Aynı Dr. Abraham Twerski’nin ıstakoz örneğindeki gibi stres, gelişen insanın artık kabuğuna sığmadığı ve ‘comfort zone’ dışına çıkma zamanının geldiğine bir işarettir. Bu örnekte Dr. Twerski, ıstakozun yumuşak ve peltemsi bir hayvan olduğundan, içinde yaşadığı kabuğun ise çok sert bir yapıda olduğundan bahsetmektedir. Bu kabuk asla genişlemezse, ıstakoz nasıl büyüyecektir? Istakoz büyüdükçe sert kabuk içinde sıkışmaya başlar, ıstakoz kendini baskı altında ve rahatsız hisseder. İlk fırsatta kabuğunu sıyırıp atar ve daha büyük bir kabuk üretmeye başlar. Yeni kabuğunda büyümeye devam eder ve artık bu kabuk da ona dar gelmeye başladığında yani ıstakoz baskıyı hissettiğinde yeni bir kabuk oluşturmaya başlar. Bu süreç bir yaşam döngüsü içinde defalarca tekrarlanır. Buradan hareketle baskı anlarının gelişime en açık anlar olduğunu, bu zorlukları doğru kullanırsak onlar sayesinde gelişeceğimizi açıklar.

İnsanın içinde yaşadığı topluma fayda sağlayabilecek yeterliliğe gelmesi uzun ve meşakkatli bir yoldur. İnsanın bu bilgi ve birikime erişmesi çok uzun yıllarını alabilir. Bazen hazır olduğunuzu hissedersiniz ancak ihtiyacınız olan ilhamınız yoktur. Beklediğiniz ilham mutlaka gelecektir yalnız Picasso’nun da söylediği gibi ilham geldiğinde sizi çalışırken bulmalıdır. Beklediğiniz ilham kimi zaman kırk, kimi zamansa elli yıl sonra gelir ama unutmayın ki tarih bu yaşlardan sonra girişimci olanlarla dolu. Stan Lee ilk Marvel filmlerini yarattığında kırklı yaşlarında, Henry Ford ise Model T’yi icat ettiğinde kırk beş yaşındaydı. Darwin, Türlerin Kökeni’ni yazdığında elli, Harland Sanders da KFC’yi kurduğunda altmış ikiydi. Bunu ilhamı yakalamak içinse sürekli çalışmak, ilgi alanınızın peşinden koşmak ve de en önemlisi sevdiğiniz konuyla meşgul olmak gerekir. Yolda olduğunuz sürece ne kadar yavaş gittiğinizin pek de bir önemi yoktur ancak unutmayın  ki yalnızca güneşli günlerde yürüyenler hedeflerine asla varamaz.